245

Zoeloe Linang te schrijven, de laaste zeer beangst was geweest, en, hem

Diederhoven gevraagd hebbende wie Uwe wel-Edele Groot-Agtb: was

en wat hem te doen stondt om het tinsluiken te beletten. op de

dientwegen van hem bekomen ondervigting beloofd hadt zig daar

naar te zullen gedraagen; dat de Lajamana en alle andere Grooten

zoo wel als de Gemeenen, bij die gelegenheid ten Hove vergaderd, een„

„paariglijk den Koning gezegd hadden geene hand te willen opligten

om tegen de Hollanders te regten; dat zij, vijandelijk wor„

„dende aangetaft, allen naar het bosch aonden vlugten, en, wan„

„neer zij door honger daar niet lang blijven konden, bij de Com„

dat de koning

„paanie om leeven semiddelen komen verzoeken;

geantwoord hadt, dat zij gelijk hadden, en Hij ook niet van

intentie was om met de Compagnie in vyandschap te leeven of

haar ontrouw te worden; dat zijne hoogheid daar bij gevoegd hadt,

Zulthan Moeda aanziende,

wat zal ik doen Ek word in mijne oude dagen misleid.

En bij eenen particulieren brief, mede van den 2. deezer, schrijft

mij de Vaandrig Diedenhoven, dat sulthan Moeda, die nooit een

goed hart voor de Compagnie heeft gehad, niet alleen zelfs de groot

„ste Smokkelaar is van het zerasche ten, maar ook een ieder am„

„meert en occasie geeft om het aan de Compagnie te ontvoeren,

onder qunot van vier sp. reaalen voor de baar tot een recompens;

dat hij nu wel goede beloften zal doen, zoo lang 's Lands schepen

hier zijn, dog na hun vertrek weder zijnen onder gang gaan;

dat het opligten en verbannen van dien Prins het beste middel

zal weezen om den koning en de Rijksgrooten die het wel met de

Compognie weenen, ten houden tot de prestatie van het met hun gesloten Contract.

Terwijl