ingesdag

Van Banda onder dato 17:' Maij 1690.

wel een uur of ander halff geraeft, vertonende menigmael

't gelaet van dolle off uijtsinnige menschen. desen dag

is weder ten Eijnde gelopen sonder iets, tgeen na vrede

gelijkent uijt tewerken; sprak dierhalven de orankaijen

inder minne aen, en seijde indient haer ernstwas, om

met den anderen te bevredigen, dat sulx morgen mosten

geschieden, alsoo wij van meening waren te vertrecken, gelasten

haer wijders ten dien eijnde, morgen ogtent naer’t geluijt

van bewuste seijn schoot, hier weder bij den anderen tekomen,

waermede ieder sijns weegs en wij naer boort gingen

25.en april, liet smorgens ontrent 6. uren een bas

afbranden, en voor p.r prauwtje, gelijk als voren, met 2.

gewapende zoldaten naerland, alwaer alle de voren aange„

haelde Orankaijen, weder bij den anderen vond, medegeseten

zijnde, vroeg haer in ernstige en serieuse termen aff, hoet

—

nu gaen en sig toedragen zoude, Jtem of genegen waren

om te bevredigen ofte niet, met verdere aansegginge

dat heden daervan een eijnde moste maken, alsoo niet langer

—

konde wagten, na dat hierover met den anderen weder een

wijl tijds hadden gesprooken, soo dienden de Iavianers ons

aen, dat van harten genegenwaren met haer partije tot

versoenen, en ook het geen op hun Corcorre stont uijtgehouwen

te laten voeren, soo eenigsints konden bewijsen, 'tselve haer

geregtig

139